Γενικά δεν θέλω να μιλάω για την εγκυμοσύνη μου (σε καμία από τις δύο δεν το έκανα) γιατί καταλαβαίνω ότι όταν αυτό γίνεται δημόσια, φέρνει σε δύσκολη θέση πολλές γυναίκες που μπορεί να προσπαθούν να μείνουν έγκυοι. Έχοντας περάσει από μια τέτοια φάση προσπαθώ να είμαι όσο πιο διακριτική μπορώ.
Η συγκεκριμένη περίπτωση όμως αποτελεί μια εξαίρεση καθώς μου κέντρισε το ενδιαφέρον το θέμα αυτό από κοινωνιολογικής πλευράς και διαφοράς κουλτούρας! Έχοντας βιώσει μια εγκυμοσύνη στην Ελλάδα και βιώνοντας μία στην Ελβετία, μπορώ να πω ότι οι διαφορές είναι αρκετά μεγάλες.
Και τι εννοώ με αυτό;
Η Ελβετία είναι ένα πολιτισμένο μέρος στο οποίο υπάρχει σεβασμός στο περιβάλλον, στην καθαριότητα, στους πεζούς, αλλά στις εγκύους δεν υπάρχει κάποια διαφοροποίηση. Δηλαδή οι Ελβετοί (σύμφωνα με τα δικά μου βιώματα) δεν θα συμπεριφερθούν διαφορετικά σε μία γυναίκα έγκυο από ότι σε μια μη έγκυο.
Και φέρνω μερικά παραδείγματα που -στην αρχή με σόκαραν οφείλω να ομολογήσω- και μετά κατάλαβα ότι από πλευράς κουλτούρας δεν θεωρούν την έγκυο κάτι ξεχωριστό (ναι και ας κουβαλάει έναν εξτρά άνθρωπο και μπορεί να μην την κρατάνε τα πόδια της από την κούραση πολλές φορές).
Super market
Γενικά να ομολογήσω ότι στις ουρές είμαι από τα ταπεινά χαμομηλάκια, και παρόλο που η κοιλιά μου στην δεύτερη εγκυμοσύνη φαινόταν αρκετά νωρίς, στεκόμουν -και στέκομαι- στωικά στην ουρά μου περιμένοντας.
Στο Παλαιό Φάληρο το ευγενέστατο προσωπικό με το που βλέπει μια γυναίκα σε κατάσταση ενδιαφέρουσας να περιμένει στην ουρά, ανοίγουν ταμείο ειδικά για εκείνη. Στην Ελβετία αυτό δεν το έχω δει να γίνεται.
Σημαντική διαφορά: Στην Ελλάδα υπάρχουν και διάφοροι γλυκούληδες/γλυκούλες που μπορεί να σε βλέπουν με την κοιλιά στο στόμα αλλά κάνουν τα στραβά μάτια και μπορεί να σου κλέψουν και τη σειρά (αλλά τι να κανς; Α κατς να τσακωθείς;). Στην Ελβετία δεν υπάρχει περίπτωση να σου κλέψουν την θέση.
Γυναικολόγος
Στην Ελβετία και συγκεκριμένα στο Zug που μένουμε όλες οι εξετάσεις γίνονται εντός του γυναικολογικού ιατρείου. Μέτρηση πίεσης, βάρος, αιματολογικές και εξέταση ούρων γίνονται λίγο πριν το ραντεβού με τον γιατρό. Οι επισκέψεις γίνονται περίπου μια φορά τον μήνα και οι εξετάσεις όταν χρειαστεί. Συμπληρώματα εάν και εφόσον δείξουν κάτι οι εξετάσεις.
Στον αντίποδα στην Ελλάδα μια έγκυος μπορεί να λάβει διάφορα συμπληρώματα διατροφής, (σίδηρο, φυλλικό οξύ, βιταμίνη c, ασβέστιο κα.) με αποτέλεσμα μια έγκυος να έχει μια καλή γεύση πως θα είναι η ζωή στα 80 (καλώς εχόντων) παίρνοντας καθημερινά μια σειρά από χάπια.
Από την άλλη στην Ελλάδα δεν συγκρίνεται η διαθεσιμότητα των γιατρών (γενικά). Οι Ελβετοί γιατροί σχολάνε απαρεγκλίτως στις 5.05 και εννοείται τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες μιλάς μόνο με τον τηλεφωνητή τους. Ή τους στέλνεις email (τύπου έχω ένα πονάκι, γεννάω ή όλα καλά; ) και σου απαντούν την επόμενη εργάσιμη ημέρα.
Γυμναστική και άθληση
Όσο και αν έψαξα δεν βρήκα prenatal γυμναστική εδώ στο Zug.
Ο γιατρός μου συνέστησε να πάω σε κανονικό γυμναστήριο (το οποίο δεν απάντησε ποτέ όταν τους έγραψα ότι είμαι έγκυος) ενώ σε ένα άλλο με ρώτησαν ‘’είστε σίγουρη ότι θέλετε να ξεκινήσετε pilates στον 8ο μήνα κύησης; ‘’ (ναι, τι;)
Ευτυχώς που από την Ελλάδα και την καραντίνα ακόμα είχα τις άκρες μου, δηλαδή την εξής μία και μοναδική: την Κλαίρη Σαμίου, η οποία πραγματοποιεί online μαθήματα prenatal και postnatal pilates και με την οποία έχουμε τόσο καλή χημεία που θα μπορούσα να την έχω κολλητή φίλη (και τώρα που το σκέφτομαι τι δεν έχει ακούσει αυτή η κοπέλα από μένα). Η ζωντανή εξ αποστάσεως παρακολούθηση μαθημάτων pilates μου γλίτωσε πολύ χρόνο και κόπο από το να ψάχνω μέρη εκγύμνασης για εγκύους και να χάνω χρόνο σε μετακινήσεις.
Η ζωντανή εξ αποστάσεως παρακολούθηση μαθημάτων prenatal pilates με την Κλαίρη μου γλίτωσε πολύ χρόνο και κόπο από το να ψάχνω μέρη εκγύμνασης για εγκύους και να χάνω χρόνο σε μετακινήσεις.
Από την άλλη όταν ρώτησα τον Ελβετό γυναικολόγο εάν μπορώ να κάνω ποδήλατο μου λέει, ναι γιατί όχι; Όπως και έκανα αποκρύπτοντας το φυσικά από τις μέλλουσες γιαγιάδες για να μην τις αγχώσω. Βέβαια βοηθάει πολύ που στο Zug αλλά και σε όλη την Ελβετία γενικότερα οι δρόμοι δεν έχουν λακούβες και οι οδηγοί είναι εκπαιδευμένοι να προσέχουν τους ποδηλάτες (είτε βρίσκονται σε ποδηλατόδρομο είτε όχι). Πώς είναι δηλαδή στην Αθήνα; Το τελείως αντίθετο.
Αεροδρόμιο
Από το πρώτο μου post σχετικά με τις 10+ συμβουλές για αεροπορικό ταξίδι με μωρό ή νήπιο! Πιστεύω έχετε καταλάβει ότι είμαι ταξιδιάρικο πουλί. Πώς θα μπορούσα να σταματήσω ακόμα και σε πιο προχωρημένη εγκυμοσύνη; Αδύνατον! Στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης λοιπόν, ταξιδεύοντας δύο φορές σε διαφορετικούς προορισμούς (μία Λονδίνο και μία Αθήνα) άκουσα τις εξής ατάκες:
-Αφού είστε έγκυος γιατί ταξιδεύετε; Αυτό έγινε όταν ζήτησα να μου γίνει σωματικός έλεγχος και να μην περάσω από τον ανιχνευτή μετάλλων
-Έγκυος είστε όχι άρρωστη να πρέπει να περάσετε μπροστά. Αυτό έγινε όταν ρώτησα εάν υπάρχει περίπτωση να μην περιμένω ορθοστασία, γιατί και το ταπεινό χαμομηλάκι έχει τις αντοχές του.
Ενώ στο αεροδρόμιο του Ελευθερίου Βενιζέλου… περνούσα κιουρία! Κανείς δεν αμφισβητούσε το ότι είναι δύσκολο να κουβαλάς έναν άνθρωπο μερικές φορές… Ή υπάρχει η κατανόηση ότι είσαι διακριτικός άνθρωπος και σου δίνουν από μόνοι τους προτεραιότητα.
Τέλος το αγαπημένο μου…
Άδεια εγκυμοσύνης στην εργασία
Στην Ελβετία δεν υπάρχει πρόνοια για να σταματήσει μια γυναίκα την εργασία της πριν τον τοκετό. Δηλαδή πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πχ επαπειλούμενη κύηση, πας γραφείο κανονικά μέχρι να σπάσουν τα νερά και να τρέξουν οι συνάδελφοι να τα μαζέψουν με το σφουγγαρόπανο.
Στην Ελλάδα μια γυναίκα έχει την δυνατότητα να σταματήσει περίπου δύο μήνες πριν και τέσσερις μετά, όπου μαζί με άδειες κλπ μπορεί να φτάσει και στο εξάμηνο. Εάν θελήσει δε, να πάρει και το εξάμηνο – εννιάμηνο πλέον- του ΟΑΕΔ τότε μπορεί να μείνει ένα έτος (και παραπάνω) με το παιδί της. Στην Ελβετία ο χρόνος επιστροφής μιας μητέρας είναι τεσσάρων μηνών μετά την γέννα ενώ υπάρχει η δυνατότητα απόλυσης και σχετικά άμεσα μετά τον τοκετό, ενώ στην Ελλάδα η μητρότητα προστατεύεται, ο εργοδότης δεν μπορεί να σε απολύσει έναν χρόνο μετά την εγκυμοσύνη.
Συζητώντας με άλλες εγκυμονούσες και μαμάδες- καταλήγουμε στο ότι στην Ελβετία η νοοτροπία είναι ‘’είσαι έγκυος και όχι άρρωστη’’, ενώ στην Ελλάδα το δίκτυο είναι πιο προστατευτικό – καμιά φορά και υπέρ προστατευτικό.
Όπως κάθε γυναίκα είναι μοναδική, έτσι είναι μοναδική κάθε εγκυμοσύνη. Όποτε μια γυναίκα μπορεί να νιώθει πιο ελεύθερη στην Ελβετία και πιο περιορισμένη στην Ελλάδα ή παραμελημένη στην Ελβετία και φροντισμένη στην Ελλάδα.
Παρ’ όλο που η ζωή στην Ελβετία είναι όμορφη, η νοοτροπία αναφορικά με την εγκυμοσύνη, μου φαίνεται ρεαλιστική μεν αλλά σκληρή και υποθέτω ότι προκύπτει από την εποχή όπου οι γυναίκες ζούσαν το ταξίδι της μητρότητας σε νεαρότερες ηλικίες... Εμείς πάντως οι μεγαλοκοπέλες σε αυτήν την φάση ένα σκαμπο το θέμε!
