Όσοι με γνωρίζετε προσωπικά ξέρετε το ενδιαφέρον μου για την ανακύκλωση, και τις οικολογικές μου ανησυχίες, και τις δράσεις για το περιβάλλον τις οποίες είχα την χαρά να τις κάνω επάγγελμα! Οπότε αυτό το θέμα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από το blog…
Οι άνθρωποι καταναλώνουμε τους διαθέσιμους πόρους του πλανήτη με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που οι τερμίτες έφαγαν την κιβωτό του Νώε
Προσπερνάω τους λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητα όλα τα παραπάνω, -πχ ότι οι άνθρωποι καταναλώνουμε τους διαθέσιμους πόρους του πλανήτη με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που οι τερμίτες έφαγαν την κιβωτό του Νώε, η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και την βιώνουμε δυστυχώς όχι σαν γλυκό καλοκαιράκι, τρώμε σε εβδομαδιαία βάση πλαστικό σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας (bon apetite), και με αυτά τα χαΐρια θα καταφέρουμε έως το 2050 τα πλαστικά να είναι περισσότερα από τα ψάρια στους ωκεανούς,- και περνάω στο ζουμί.
Ανακύκλωση
Όταν πρωτοήρθα Ελβετία – παρά το γεγονός ότι έκανα ανακύκλωση σπίτι- έπαθα βραχυκύκλωμα με το που πετάμε τι. Οι άνθρωποι εδώ έχουν άλλους κάδους για καφέ γυαλί, άλλους για λευκό, άλλους για πράσινο. Άλλος κάδος για χαρτόνια και άλλος για χαρτί, άλλος για πλαστικό PET και άλλος για άλλα είδη πλαστικών, κάδοι για ρούχα, κάδοι για παπούτσια, κάδοι για κάψουλες καφέ.
Όλο αυτό γίνεται συνήθως μια φορά την εβδομάδα (Σάββατο), αφού τα κέντρα ανακύκλωσης είναι ανοιχτά σε ώρες και μέρες που δεν εξυπηρετούν όσους εργάζονται. Ευτυχώς τα σκουπίδια και το κομπόστ αφήνονται σε ειδικό χώρο έξω από τις κατοικίες και δεν δείχνουμε διαβατήριο (τρόπος του λέγειν) προκειμένου να τα πετάξουμε και αυτά.
Ουαί και αλίμονο εάν κάνεις το σφάλμα να πετάξεις τα σκουπίδια σε διαφορετική σακούλα από την ειδική, η οποία πωλείται στα ταμεία των σουπερ μάρκετ. Έτσι και σε πιάσει το αετίσιο μάτι των γειτόνων(ε) σε έχουν δώσει στυγνά και αλύπητα στην δημοτική αρχή.
Φυσικά δεν θα ήταν ούτε αυτό μια απλή διαδικασία. Ουαί και αλίμονο εάν κάνεις το σφάλμα να πετάξεις τα σκουπίδια σε διαφορετική σακούλα από την ειδική, η οποία πωλείται στα ταμεία των σουπερ μάρκετ. Έτσι και σε πιάσει το αετίσιο μάτι των γειτόνων(ε) σε έχουν δώσει στυγνά και αλύπητα στην δημοτική αρχή. Η οποία σε πρώτη φάση μπορεί να κάνει μια παρατήρηση (καθότι συνηθισμένα τα ελβετικά βουνά στους άσχετους/Newcomers/τουρίστες/ Business tripers) ενώ σε δεύτερη φάση σου έρχεται ένα πρόστιμο να μετανιώνεις την ώρα και την στιγμή που έβαλες λάθος σακούλα στον κάδο σου.
Θέμα κουλτούρας ή πολιτικής;
Σε μια πρώτη ανάγνωση η πρακτική της ανακύκλωσης φαίνεται εθελοντική και μέρος της κουλτούρας του τόπου αυτού. Αυτό οφείλεται εν μέρη στην κουλτούρα αλλά υπάρχει και άλλος ένας σημαντικός παράγοντας ο οποίος σπρώχνει τους Ελβετούς στην ανακύκλωση. Από το 1990 η Ελβετία έχει δημιουργήσει ένα σύστημα στο οποίο οι σακούλες των σκουπιδιών φέρουν ένα τέλος χρήσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσο περισσότερα σκουπίδια παράγεις, τόσα περισσότερα χρήματα πληρώνεις. Για να έχετε μια εικόνα του κόστους, ένα πακέτο με τέτοιες σακούλες κοστίζει περίπου 20 ευρώ.
Στην Ελβετία, όσο περισσότερα σκουπίδια παράγεις, τόσο μεγαλύτερο φόρο πληρώνεις.
Το καλύτερο από όλα είναι ότι από το 2000 η Ελβετία σταμάτησε να θάβει σκουπίδια σε χωματερές και ξεκίνησε να τα αξιοποιεί. Πώς; ό,τι δεν ανακυκλώνεται αποτεφρώνεται για να παράγει ενέργεια.
Από το 2000 ό,τι δεν ανακυκλώνεται αποτεφρώνεται για να παράγει ενέργεια
Προσωπικά εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι υπάρχουν δομές οι οποίες επιτρέπουν την ανακύκλωση συσκευασιών ανά είδος και βρίσκω το μέτρο για την χρέωση της ρύπανσης πολύ λογικό. Με βάζει σε έναν τρόπο σκέψης όπου από το ράφι του σουπερ μάρκετ ακόμα, να επιλέγω ένα προϊόν από το εάν η συσκευασία του είναι ανακυκλώσιμη ή μη. Και ας χρειάζεται να ‘’ξεβολευτώ’’ λίγο μεταφέροντας τσάντες προς το σημείο της ανακύκλωσης. Τουλάχιστον κοιμάμαι με την συνείδηση ελαφρώς πιο ήσυχη ότι κάνω το σωστό προστατεύοντας -στο μέτρο του δυνατού- την διάδοχη γενιά από τον κόσμο που θα κληρονομήσει…
